Na całym świecie to Auschwitz stało się symbolem mordu na Żydach, dokonanego przez narodowosocjalistyczne Niemcy. Natomiast akcja "Reinhardt", ze swoimi obozami zagłady Bełżcem, Sobiborem i Treblinką, pozostaje w cieniu, chociaż jak nic innego pokazuje istotę Holocaustu: przemysłowe zabijanie ludzi. Równając z ziemią miejsca mordu i paląc wszelkie świadectwa, oprawcy chcieli nie tylko fizycznie zlikwidować ofiary, lecz także jakiekolwiek o nich wspomnienie. Do pewnego stopnia udało im się to. W pierwszej monografii akcji "Reinhardt" napisanej w języku niemieckim Stephan Lehnstaedt przywraca pamięć o dwóch milionach ludzi zabitych w Bełżcu, Sobiborze i Treblince, aby przynajmniej w ten sposób przetrwało świadectwo ich istnienia i cierpienia.15 marca 1942 roku rozpoczęła się akcja "Reinhardt". Niemieccy okupanci wywieźli Żydów z gett w okupowanej Polsce i zagazowali ich w obozach zagłady w Bełżcu, Sobiborze i Treblince. Do listopada 1943 roku zamordowali w przybliżeniu dwa miliony ludzi, spalili ciała i zakopali popioły. Przeżyło nie więcej niż 150 osób. Stephan Lehnstaedt napisał pierwszą w języku niemieckim monografię akcji "Reinhardt", w której w rzeczowy, ale i wstrząsający sposób przypomina o wymordowaniu polskich Żydów.

Gdy wybucha druga wojna światowa, ma zaledwie 16 lat. Wstępuje do konspiracji na Podlasiu. Ma pseudonim "Orzeł". Trafia do elitarnego Kedywu Armii Krajowej. Często zagląda śmierci w oczy. Zabija szefa niemieckiej Policji Kryminalnej w Siedlcach. Bierze udział w wyzwalaniu miasta w ramach akcji "Burza".

Po wkroczeniu Armii Czerwonej zatrzymany przez patrol NKWD ucieka, likwidując dwóch funkcjonariuszy sowieckiej bezpieki. W 1945 roku postrzelony wpada w ręce Urzędu Bezpieczeństwa. Dostaje karę śmierci, zamienioną na 10 lat więzienia.

Dziś ma 95 lat. W wywiadzie-rzece opowiada o tym, co przeżył, jak walczył i pracował dla Polski. To poruszające świadectwo Polaka, który mimo wielu dramatycznych chwil w życiu zachowuje wiarę w Boga, nieugięty patriotyzm, siłę charakteru, niespożytą energię i pogodę ducha.

Treblinki nie można było przeżyć. Najsprawniejsza fabryka śmierci w machinie Holocaustu zabijała tylu ludzi, że nie starczało ziemi, by wszystkich zakopać. Gigantyczne ruszty do palenia ciał szybko okazały się za małe. Treblińska ziemia krwawiła.A jednak wyniszczeni i odarci z godności ludzie odważyli się wzniecić bunt. 2 sierpnia 1943 roku wywołali zbrojne, zakończone sukcesem powstanie w obozie zagłady.Jak wyglądała konspiracja, jeśli w Treblince za najmniejsze przewinienie groziła śmierć?Jak więźniowie zdołali przejąć broń, zaatakować strażników i uciec?Czy AK pomogła powstańcom i dlaczego jej raporty są pełne sprzeczności?Czy uciekinierzy mogli liczyć na pomoc Polaków?Książka Michała Wójcika to wciągająca rekonstrukcja tego mało znanego i niewiarygodnego buntu. Opowieść o niezwykłym bohaterstwie, wierze, nadziei i o tym, że nawet w największym piekle może zdarzyć się cud.